Objawy kliniczne. Jedynie niewielki odsetek chorych (20–30%) manifestuje objawy wywołane obecnością uchyłków jelita grubego, w tym zapalenie uchyłków (15–25%) i krwawienie do przewodu pokarmowego (5–15%).5-7 W większości przypadków choroba ma przebieg bez- lub skąpoobjawowy, co powoduje, że rozpoznanie zwykle ustala się niedokrwienne zapalenie jelita grubego. Nieswoiste zapalenie jelit – objawy. Przy NZJ objawy, jakie pojawiają się u pacjenta, są niespecyficzne, mogą wskazywać na liczne choroby układu pokarmowego, dlatego poza wywiadem, konieczna jest dokładna diagnostyka obejmująca badania laboratoryjne. Zapalenie jelita grubego wywołane promieniowaniem. To zapalenie okrężnicy występuje jako efekt uboczny radioterapii raka jamy brzusznej lub miednicy. Lekarz wykorzysta obecność zapalenia krypt, wraz z wynikami innych testów diagnostycznych i twoimi specyficznymi objawami, aby dowiedzieć się, jaki konkretny stan masz. Uchyłkowatość jelita grubego może stanowić czynnik ryzyka wewnątrzpochodnego dializacyjnego zapalenia otrzewnej. Forum Nefrol 2016, tom 9, nr 1, 23–26. Słowa kluczowe: dializacyjne zapalenie otrzewnej, uchyłkowatość jelita grubego Przyczyny spastycznego zapalenia jelita grubego. Główną przyczyną choroby jest niedożywienie - częste stosowanie ostrego, ciężkiego jedzenia, alkoholu. Często rozwój zapalenia okrężnicy prowadzi do przewlekłego zaparcia, częstych konfliktów, różnych lęków, szoku emocjonalnego, zmęczenia, braku równowagi hormonalnej Polipem nazywa się uwypuklenie błony śluzowej ponad jej powierzchnię w kierunku światła jelita. Polip nowotworowy jest rozrostem nabłonka jelita z cechami dysplazji. Polip rzekomy (zapalny) powstaje w wyniku zniszczenia błony śluzowej z oszczędzeniem jej fragmentu (wyspy), który wystaje w kierunku światła. Wrzodziejące zapalenie jelita grubego (łac. colitis ulcerosa) zaliczane jest do nieswoistych chorób zapalnych jelit. Charakteryzuje się procesem zapalnym, który obejmuje błonę śluzową oraz podśluzową jelita grubego. Z reguły pierwsze objawy wrzodziejącego zapalenia jelita grubego pojawiają się u osób między 20. a 40. rokiem życia. x1SI8qA. napisał/a: Devourment 2011-07-05 09:45 Witam Mam 26 lat. Od 1,5 roku choruję na wzjg, z tym, że przez ponad rok byłem leczony na hemoroidy i pomimo, że mój stan się pogarszał to lekarz cały czas twierdził, że idzie ku biegunki kilka razy dziennie, potem krew + jakaś maź, ból brzucha, gorączka przed jakimś "porządniejszym" wypróżnieniem. Zmieniłem lekarza, poleżałem w szpitalu, zrobiono badania i wtedy się dowiedziałem co mi tak naprawdę jest. Gastrolog przepisał mi sulfasalazynę 3x2 oraz na noc pentasę. Po 2 tygodniach wszystkie objawy zniknęły całkowicie, ale... po sulfasalazynie miałem kilka skutków ubocznych - atypowe zapalenie płuc, 40 stopni gorączki, wrzody przełyku, a nawet zdiagnozowano u mnie ostrą białaczkę promilycytową. Po odstawieniu sulfasalazyny wszystkie objawy przeszły, ale niestety mój stan się potem pogarszał. Zacząłem robić wlewki z salofalku, ale średnio pomagały. Potem przez 10 dni miałem kroplówkę z cortysolu + wlewki z salofalku i mój stan się znowu poprawił, bez żadnych skutków ubocznych. Przez kilka dni nie brałem żadnych leków i niestety znowu pojawiły się duże ilości krwi. Teraz zaczynam brać salofalt doustnie 2x2 + jedna wlewka salofalk. Co do przyczyny choroby podejrzewam przede wszystkim stres. Pamiętam , że zawsze powodował u mnie ściskanie żołądka i zazwyczaj w takich sytuacjach musiałem lecieć do kibelka. Dodatkowo wyczytałem, że wzjg częściej występuje u osób niepalących lub osób, które rzuciły palenie. U mnie choroba pojawiła się pół roku po rzuceniu palenia ( o ironio rzuciłem, żeby być zdrowszym ) Na koniec mam pytanie - czy osoby, które podejrzewają , że przyczyną ich wzjg jest w głównej mierze stres próbowały wizyt u psychologa, bądź uczęszczania na jogę ? Czy to może pomóc ? Mikroskopowe zapalenie jelita grubego colitis microscopica (collagenosa et lymphocytica) ICD-10 Mikroskopowe zapalenie jelita grubego – choroby o nieznanej etiologii charakteryzujące się obecnością zmian mikroskopowych bez zmian makroskopowych (endoskopowych) i radiologicznych. Do mikroskopowych zapaleń jelita grubego należą: zapalenie kolagenowe i zapalenie limfocytowe. Historia[edytuj | edytuj kod] Pierwszy opis tego schorzenia powstał w 1976 roku. Nazwa – mikroskopowe zapalenie okrężnicy – została zaproponowana w 1980 roku przez Reada i współpracowników. W 1989 Lazenby wprowadził pojęcie limfocytowego zapalenia okrężnicy. Epidemiologia[edytuj | edytuj kod] Brak danych jeśli chodzi o Polskę. Zapalenie kolagenowe: przeważają kobiety w wieku > 60 lat. Zapadalność: 10,0-15,7/100000. Zapalenie limfocytowe: choroba występuje u osób w różnym wieku i z taką samą częstością u obu płci. Zapadalność: 3,1-14,4/100000. Szacuje się, że około 20% przypadków rozpoznawanych jako zespół jelita drażliwego jest mikroskopowym zapaleniem okrężnicy. Etiopatogeneza[edytuj | edytuj kod] Etiopatogeneza nie jest znana. Niektóre badania sugerują udział niesteroidowych leków przeciwzapalnych w wywoływaniu zapalenia kolagenowego. Inne teorie dowodzą istnienia w tej chorobie zaburzeń immunoregulacji i nadmiernego wytwarzania tlenku azotu. Podkreśla się też rolę kwasów żółciowych i toksyn bakteryjnych. Być może choroba ma charakter genetyczny. Obserwowano występowanie mikroskopowego zapalenia okrężnicy u osób spokrewnionych. Główną cechą zapalenia kolagenowego w badaniu histopatologicznym jest pogrubienie warstwy kolagenu u podstawy komórek nabłonka. Jest ono dobrze widoczne w preparatach barwionych hematoksyliną i eozyną. Zapalenie limfocytowe – zwiększona liczba limfocytów śródnabłonkowych (głównie komórek T CD8). W obu zapaleniach w blaszce właściwej błony śluzowej występuje umiarkowany naciek z limfocytów i plazmocytów. Mechanizm biegunki w zapaleniu kolagenowym polega zapewne na blokowaniu wchłaniania wody w okrężnicy przez podnabłonkowe złogi kolagenu oraz na działaniu produktów zapalenia, takich jak prostaglandyny i tlenek azotu. W zapaleniu limfocytowym biegunka jest raczej związana z działaniem prostaglandyn i leukotrienów. Objawy[edytuj | edytuj kod] wodnista biegunka – wypróżnienia obfite, ale rzadko dochodzi do odwodnienia kurczowy ból brzucha wzdęcie zmniejszenie masy ciała Choroby towarzyszące[edytuj | edytuj kod] Mogą towarzyszyć: zapalenie stawów celiakia choroba Leśniowskiego-Crohna wrzodziejące zapalenie jelita grubego choroby układowe: reumatoidalne zapalenie stawów toczeń rumieniowaty układowy twardzina zespół Sjogrena łuszczyca zapalenie wątroby cukrzyca Rozpoznanie[edytuj | edytuj kod] Na podstawie obrazu histologicznego. Różnicowanie[edytuj | edytuj kod] zespół jelita drażliwego nietolerancja laktozy nadużywanie leków przeczyszczających skrobiawica nowotwory hormonalnie czynne zaburzenia krążenia kwasów żółciowych Leczenie[edytuj | edytuj kod] Kolagenowe zapalenie okrężnicy: sulfasalazyna, mesalazyna budezonid inne glikokortykosteroidy antybiotyki: metronidazol erytromycyna preparaty bizmutu cholestyramina loperamid W cięższych przypadkach leczenie operacyjne. Limfocytowe zapalenie okrężnicy: sulfasalazyna prednizon Leczenie operacyjne nie jest stosowane. Bibliografia[edytuj | edytuj kod] „Choroby wewnętrzne” pod red. prof. dr hab. Andrzeja Szczeklika ISBN 83-7430-031-0. „Interna” pod red. prof. dr hab. Franciszka Kokota ISBN 83-200-2871-X. Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod] Towarzystwo Wspierania Osób z Nieswoistymi Zapaleniami Jelit Jelito w Ogniu - portal poświęcony nieswoistym chorobom zapalnym jelit Mikroskopowe zapalenie jelita grubego na Forum CU, CD i innych zapalnych chorób jelit Kolagenowe zapalenia jelita grubego na Forum CU, CD i innych zapalnych chorób jelit Fot: pixdesign123 / Zapalenie jelita grubego może być przewlekłe, ostre lub przebiegać w utajeniu. Wywołuje je wiele przyczyn, ale w ostatnich latach obserwuje się wzrost liczby osób cierpiących na dolegliwości jelitowe. Podczas gdy części z nich tylko uprzykrzają życie, mogą stanowić poważne zagrożenie dla innych. Stan jelit wpływa na kondycję całego organizmu - samopoczucie psychiczne, odporność, dobre odżywienie. Dlatego zapalenie jelita grubego może drastycznie obniżyć jakość życia chorującej na nie osoby. Co to jest zapalenie jelita grubego i jakie ma objawy? O zapaleniu jelita grubego mówi się, gdy dojdzie do zapalenia błony śluzowej jelita grubego lub jej owrzodzeń. Nieswoiste zapalenie jelit jest najczęściej przewlekłe, okresowo ostre i w najlepszym razie przechodzi w stan remisji po podjęciu wieloletniego leczenia. Bakteryjne zapalenie jelita grubego można natomiast całkowicie wyleczyć. Objawami świadczącymi o tym, że doszło do zapalenia jelita grubego są: silne bóle brzucha, biegunki, zaparcia, krwawienia z odbytu bądź krew w kale, utrata masy ciała, odwodnienie, osłabienie, nieuzasadniona gorączka. Zobacz także: Choroby jelit - objawy i przyczyny Nieswoiste zapalenie jelita grubego to grupa chorób śluzówki jelit wywołujących przewlekłe stany zapalne. Czynniki ich powstawania są nie do końca poznane, jednak przypuszcza się, że wynikają one z połączenia uwarunkowań genetycznych, środowiskowych i nadmiernej aktywności układu immunologicznego. Najczęstszymi chorobami wywołującymi nieswoiste zapalenie jelita grubego są wrzodziejące zapalenie jelita grubego oraz choroba Leśniowskiego-Crohna, choć ta drugą może rozwijać się w obrębie całego układu pokarmowego. Wrzodziejące zapalenie jelita grubego dotyka błony śluzowej odbytnicy, a czasem także okrężnicy i może prowadzić do powstawania krwawiących owrzodzeń. Zmiany w błonie śluzowej zaczynają się w odbytnicy i w nieprzerwany sposób ciągną w górę jelita. Wywołują bóle brzucha i krwiste biegunki, co może prowadzić do osłabienia organizmu i spadku masy ciała. W większość przypadków leczenie farmakologiczne prowadzi do remisji choroby, należy jednak unikać stresów i stosować zaleconą przez lekarza dietę. Zobacz także: Rzekomobłoniaste zapalenie jelit Choroba Leśniowskiego-Crohna to przewlekłe zapalenie jelita grubego, które najczęściej prowadzi do zmian martwiczych i powstawania przetok, przez co wymaga leczenia chirurgicznego. W odróżnieniu od wrzodziejącego zapalenia jelita grubego, zmiany mogą występować wyspowo w obrębie całego układu pokarmowego. Mikroskopowe zapalenie jelita grubego - kolagenowe i limfocytowe Mikroskopowe zapalenie jelita grubego także jest przewlekłe, jednak o wiele mniej groźne od wcześniej opisanych chorób. Występuje najczęściej u osób starszych i jest przyczyną przewlekłych biegunek. Jego cechą charakterystyczną jest to, że zmiany w błonie śluzowej są bardzo drobne, przez co nie widać ich podczas kolonoskopii. Może ono objawić się jako kolagenowe zapalenie jelita grubego (z pogrubioną podnabłonkową warstwą kolagenu) lub limfocytowe zapalenie jelita grubego (ze zwiększoną liczbą limfocytów śródnabłonkowych). Leczenie jest głównie objawowe i polega na wyeliminowaniu potencjalnych czynników wywołujących zapalenie (często są to leki). Tylko w cięższych przypadkach stosuje się leczenie farmakologiczne, a jeszcze rzadziej zabiegi chirurgiczne. Niedokrwienne zapalenie jelita grubego Niedokrwienne zapalenie jelita grubego jest spowodowane ograniczonym dopływem krwi do ścian jelita, na ogół na skutek zwężenia tętnic, co najczęściej występuje u osób chorujących na miażdżycę, zakrzepicę lub pojawia się na skutek zwężenie nie jest istotne i ból nie jest ostry, ustępuje samoistnie i wymaga tylko leczenia podtrzymującego (podawanie płynów, leki przeciwbólowe). Czasem konieczny jest zabieg chirurgiczny polegający na usunięciu fragmentu jelita, jeśli dojdzie do martwicy niedokrwionego fragmentu jelita. Zapalenie uchyłków jelita Uchyłki to drobne, workowate uwypuklenia poza obręb jelita powszechnie występujące w jelitach. Ich obecność jest często niezauważalna, ale silne i kolkowe bóle brzucha, szczególnie po lewej stronie, mogą świadczyć o zapaleniu uchyłków. Aby uchronić się przed ich powstawaniem, należy włączyć do swojej diety dużą ilość błonnika. Zobacz także: Jak leczyć uchyłki jelita grubego Bakteryjne zapalenie jelita grubego Bakteryjne zapalenie jelita grubego wywoływane jest przez różne szczepy bakterii chorobotwórczych, na przykład salmonellę. Czasem występuje na skutek antybiotykoterapii, która wyjaławia jelito z fizjologicznej flory bakteryjnej. Nawet jeśli stan zapalny jest ostry, najczęściej szybko ustępuje - samoistnie lub z pomocą farmakologii. Objawia się bólem brzucha i biegunką. Zobacz film: Jak zbudowany jest układ pokarmowy. Źródło: 36,6 Zapalenie jelita grubego - dieta i leczenie ziołami Jak we wszystkich stanach zapalnych układu pokarmowego, także i w tym przypadku bardzo ważna jest dieta, która powinna składać się z produktów: naturalnych, niskoprzetworzonych, o niskiej zawartości tłuszczu i błonnika, przetworzonych owoców i warzyw (soków, przecierów, kisieli czy gotowanych). Należy także unikać alergenów, mleka, tłuszczu, roślin strączkowych, alkoholu, kawy i mocnej herbaty oraz cukru i miodu. Najczęściej stosowane zioła wspomagające leczenie zapalenia jelita grubego to rumianek, nagietek, owoc borówki, siemię lniane, lukrecja, kurkuma, trawa pszeniczna oraz boswellia. Warto też zażywać probiotyki oraz Omega-3. Zobacz także: Zespół jelita drażliwego 19-latka pisze, że stosowała już dietę. Dziewczyno - diety nie stosuje się przez tydzień. Przez 19 lat opychasz się fast food-ami, wysoko przetworzonym, nafaszerowanym do granic możliwości żarciem, różnej maści pomyjami z mleczarni i chcesz żeby jakaś tam tygodniowa dietka, albo specyfik przepisany przez lekarza załatwił za Ciebie lub za "piszankę" cały problem. W nie rozumiecie problemu i od tego należy zacząć. Nie wierzę, aby jakiś lekarz Wam pomógł. A gdyby trafił się taki ambitny samouk, lekarz z powołania, to powiecie że jest nawiedzony i bzdury wymyśla, bo nie pozwala wam jeść tego co dla was jest najsmaczniejsze. Już Hipokrates mawiał, że "Jelito korzeniem życia". Dlatego nie należy z niego robić śmietnika!!! Dobra, kilka słów konstruktywnych. Wprawdzie ktoś tu zawzięcie kasuje linki, ale może adresów nie pokasuje. Zatem podam wam adresy do preparatów, które na pewno warto zastosować i nie będę tutaj się rozpisywać - dlaczego. Warto wprowadzić jeden posiłek z kompozycją: siemię lniane + płatki owsiane + otręby orkiszowe + banan Na pewien czas Wykluczyć produkty mleczne. Warto odpuść sobie wszystko co zawiera mąkę pszenną. Także z tego powodu, że możesz mieć problem z uczuleniem (alergią) na pszenicę. Cierpi na to nieświadomie i w różnym stopniu nasilenia olbrzymia część populacji (ocenia się około 80% populacji krajów rozwiniętych). Wśród pokarmów powodujących alergię, pszenica jest na drugim miejscu, zaraz po krowim mleku. Temat jest obszerny i od pewnego czasu leży u mnie nieskończony artykuł na ten temat. Warto zrobić badanie na tolerancję glutenu. Odstawić absolutnie: kawa naturalna, napoje z marketu (mineralna - tylko ze szklanej butelki), alkohol, wszelkie łakocie, cukier, fast food-y, wszelkie wędliny, najlepiej też czerwone mięso (dopuszczalne jest pierzaste i rybki) itd. itp. - poczytaj na w/w stronach. Mógłbym tu jeszcze pisać do wieczora i przez następne dwa dni, ale moje pisanie chyb nikomu nie pomoże. Podałem adresy stron - proszę czytać, czytać, czytać. A gdy trochę poczytacie - to pogadamy. Dowiedzcie się też, co tak naprawdę producenci serwują wam w pożywieniu. Pozdrawiam. Nieswoiste zapalenie jelit objawia się męczącymi biegunkami. Często towarzyszą temu bóle brzucha. Specjalistyczne badania wykazują zaś występowanie licznych owrzodzeń na ścianach układu pokarmowego. Zobacz, co jest przyczyną choroby, jakie są jej symptomy i sposoby leczenia. Co to jest nieswoiste zapalenie jelit? Nieswoiste zapalenie jelit (w skrócie NZJ lub IBD - od angielskiego Inflammatory bowel disease) to grupa przewlekłych schorzeń zapalnych obejmujących dolne odcinki przewodu pokarmowego, charakteryzujących się występowaniem owrzodzeń oraz nawracających biegunek. Zaliczane są do nich przede wszystkim trzy jednostki chorobowe: wrzodziejące zapalenie jelita grubego (UC – ang.: Ulcerative colitis); choroba Leśniowskiego-Crohna (CD – ang.: Crohn’s disease); niezdefiniowane (nieokreślone) zapalenie okrężnicy (IC – ang.: Indetermined colitis); Do tego należy dodać kilka schorzeń występujących zdecydowanie rzadziej, takich jak mikroskopowe zapalenie jelit i inne (szczegóły poniżej). Podłoże IBD do dziś pozostaje nie do końca wyjaśnione. W ogólnym zarysie zakłada się, iż przyczyną nieswoistego zapalenia jelit są zaburzenia immunologiczne występujące u osób predestynowanych do tego genetycznie pod wpływem określonych czynników środowiskowych. Najwięcej sporów budzi ostatni z wymienionych aspektów. Dawniej zakładano, iż bezpośrednim powodem zachorowań są drobnoustroje zewnątrzpochodne – bakterie i wirusy. Teoria ta jednak została obalona. Obecnie naukowcy podejrzewają, że nieprawidłowe reakcje układu odpornościowego mogą powodować: bakterie wewnątrzpochodne, czyli naturalna lecz nieprawidłowo zmodyfikowana mikroflora jelit; niewłaściwa dieta powodująca nadmierne wydzielanie kwasów żółciowych i enzymów trawiennych oraz zaburzająca funkcjonowanie flory bakteryjnej układu pokarmowego; palenie papierosów lub permanentne przebywanie w dymie; zanieczyszczenie powietrza; stała ekspozycja na czynniki stresogenne, zwłaszcza u osób o dużej wrażliwości i małej odporności psychicznej; Nieswoiste choroby zapalne jelit Czym charakteryzują się poszczególne nieswoiste choroby zapalne jelit? Choroba Leśniowskiego-Crohna – może obejmować każdy z odcinków przewodu pokarmowego, od jamy ustnej do odbytu, w praktyce jednak najczęściej lokuje się w jelicie krętym, zastawce krętniczo-kątniczej i kątnicy. W jej przebiegu dochodzi do powstawania charakterystycznych przewężeń, przetok i ropni, co wiąże się z występowaniem uciążliwych objawów (szczegóły poniżej). Notuje się dwa szczyty zachorowań - wśród osób młodych (15-25 lat) i starszych (po 60 Wrzodziejące zapalenie jelita grubego – rozlany, przewlekły stan zapalny, umiejscowiony zazwyczaj w lewej okrężnicy oraz odbytnicy, obejmujący błonę śluzową oraz wierzchnią warstwę błony podśluzowej. Może się wiązać z owrzodzeniem. Przeważnie występuje w rzutach, przedzielonych okresami remisji; Eozynofilowe zapalenie żołądka i jelit – grupa bardzo rzadkich chorób, których cechą wspólną jest naciekanie eozynofili (białych krwinek będących komórkami układu odpornościowego), czego efektem są uszkodzenia ścian układu pokarmowego; Mikroskopowe (kolagenowe lub limfocytowe) zapalenie jelit – przewlekła choroba układu pokarmowego o nieznanym podłożu, na którą zapadają głównie osoby po 70 Cechą charakterystyczną jest występowanie małych zmian histopatologicznych przy jednoczesnym braku jakichkolwiek nieprawidłowości w badaniu endoskopowym; Choroba Behceta – układowe zapalenie naczyń krwionośnych, powodujące nawracające owrzodzenia przewodu pokarmowego; Niedokrwienne zapalenie jelit – poważne schorzenie powodowane niedostatecznym dopływem krwi do ścian układu trawiennego, związane z zawężeniem światła naczyń krwionośnych, będące powikłaniem miażdżycy; Zapalenie zbiornika jelitowego Poucha – najczęściej występuje u pacjentów po zabiegu resekcji jelita grubego, powodowane jest aktywnością bakterii kałowych; Wrzód samotny odbytnicy – choroba dolnego odcinka układu pokarmowego o niewyjaśnionym podłożu, być może związana z nadmiernym napinaniem mięśni dna miednicy lub procesami zachodzącymi w czasie defekacji. Objawy nieswoistego zapalenie jelit Ze względu na mnogość jednostek chorobowych zaliczanych do IBD, objawy nieswoistego zapalenia jelit są różnorodne. Przykładowo wrzodziejące zapalenie jelita manifestuje się poprzez takie symptomy, jak: owrzodzenie wewnętrznych ścian przewodu pokarmowego, częste i wodniste biegunki, niekiedy z domieszką krwi i śluzu, bóle brzucha, uczucie parcia na stolec, pogorszenie wydolności fizycznej, utrata masy ciała, symptomy ogólnoustrojowe – gorączka lub stan podgorączkowy, bóle mięśniowo-stawowe, uczucie rozbicia. Jeśli natomiast chodzi o drugie najczęściej występujące z nieswoistych zapaleń jelit, czyli chorobę Leśniowskiego-Crohna, typowymi objawami są: bóle brzucha, zwłaszcza w dolnej, prawej części, biegunki i krwawienia z układu pokarmowego, ale nie tak częste, jak w przypadku zapalenie wrzodziejącego, owrzodzenia, przetoki i ropnie w świetle przewodu trawiennego. Dieta przy nieswoistym zapaleniu jelit Niezwykle istotnym czynnikiem przy nieswoistym zapaleniu jelit jest dieta, przy czym zagadnienie to rozpatruje się w dwóch wymiarach: produkty, które mogą się przyczyniać do powstawania IBD. Należą do nich zwłaszcza czerwone mięso oraz wyroby zawierające duże ilości soli, cukru bądź szkodliwych tłuszczów nasyconych i trans (fast foody, dania gotowe, sosy w proszku, przekąski, słodycze). Powodują one szereg niekorzystnych reakcji ze strony układu pokarmowego, negatywnie wpływają też na skład mikroflory jelitowej, która – jak zostało powiedziane wyżej – prawdopodobnie ma kluczowe znaczenie w rozwoju nieswoistych zapaleń jelit. produkty, które należy spożywać w czasie choroby, przy czym ważne jest różnicowanie faz, zwłaszcza u pacjentów z zapaleniem wrzodziejącym. W okresie remisji, a więc uspokojenia, dużą rolę przypisuje się żywności bogatej w błonnik, który sprzyja namnażaniu się zdrowych pożytecznych bakterii jelitowych. Są to przede wszystkim pieczywa różnego typu oraz warzywa. Warto też jeść delikatne oleje roślinne (rzepakowy, oliwa z oliwek), chude mięso i wędliny, chude mleko oraz różnego typu produkty fermentowane. Natomiast w fazie zaostrzenia, ilość spożywanego błonnika powinna być znacznie ograniczona. W związku z wyniszczającym działaniem intensywnych biegunek kluczowe w tym czasie jest dostarczenie większej składników odżywczych, w tym zwłaszcza białek, a także zwiększenie podaży kalorii. Probiotyk na nieswoiste zapalenie jelit Ponieważ wiele wskazuje na to, że ważnym czynnikiem etiologicznym IBD są zaburzenia naturalnej mikroflory jelitowej, często zaleca się, by osoby cierpiące na tego typu schorzenia przyjmowały preparaty zawierające żywe kultury pożytecznych bakterii, czyli tak zwane probiotyki. Na nieswoiste zapalenie jelit stosowane są przede wszystkim różne szczepy Lactobacillus oraz Bifidobacterium, a także niepatogenny szczep E. Coli Nissle 1917. Ich rola w terapii schorzeń układu pokarmowego jest powszechnie znana. Stosowanie prebiotyków zwiększa populację bakterii pożytecznych i hamuje namnażanie tych chorobotwórczych, zwiększa też poziom tzw. bariery nabłonkowej oraz stymuluje właściwą aktywność układu odpornościowego. Oczywiście, oprócz stosowania prebiotyków w postaci suplementów, pamiętać należy o zasadach żywienia dla osób z IBD, w tym przyjmowaniu dużych ilości błonnika. Coraz częściej spotykanym problemem jest nieswoiste zapalenie jelit u dzieci. Chorować zaczynają coraz młodsi pacjenci, w tym nawet niemowlęta. Szacuje się, że już co czwarta osoba zmagająca się z IBD zapadła na to schorzenie w okresie dzieciństwa. U 5 procent pierwsze objawy wystąpiły przed ukończeniem 5. roku życia. Lekarze i naukowcy zwracają uwagę, że poważnym problemem jest w tym przypadku intensywność objawów – większa niż u osób dorosłych. Poważniejsza jest też skala powikłań. Zarówno w przypadku choroby Leśniowskiego-Crohna, jak też wrzodziejącego zapalenia jelita grubego, nawracające, częste i intensywne biegunki oraz inne objawy (np. utrata apetytu), są przyczyną niedożywienia i związanych z tym zaburzeń rozwoju. Typowe problemy u dzieci z IBD, to: niski wzrost; niedobór masy ciała; nieprawidłowe kształtowanie szkieletu kostnego; opóźnione dojrzewanie płciowe; Diagnostyka nieswoistego zapalenia jelit Diagnostyka nieswoistego zapalenia jelit jest żmudna i skomplikowana. W grę wchodzi bowiem różnicowanie zarówno z innymi chorobami i zaburzeniami, jak też właściwe określenie konkretnej jednostki chorobowej wchodzącej w skład IBD. Do potwierdzenia choroby Leśniowskiego-Crohna niezbędne jest zestawienie wyników: badań endoskopowych, badań radiologicznych, oceny mikroskopowej. badań laboratoryjnych z krwi U osób cierpiących na to schorzenie często stwierdza się niedokrwistość, małopłytkowość oraz podniesione wskaźniki stanu zapalnego – OB i CRP. Jeśli chodzi i wrzodziejące zapalenie jelita grubego, podstawę rozpoznania stanowią badania: fizykalne, endoskopowe, histopatologiczne, laboratoryjne. Leczenie nieswoistego zapalenia jelit Leczenie nieswoistego zapalenia jelit także zależy od konkretnego schorzenia. Jeśli chodzi o chorobę Leśniowskiego-Crohna, postępowanie terapeutyczne zakłada dwie ścieżki. Pierwszą z nich jest leczenie farmakologiczne, z użyciem takich środków, jak: glikokortykosteroidy (GKA) o działaniu przeciwzapalnym, preparaty kwasu aminosalicylowego (5-ASA), leki immunomodulujące, wpływające na aktywność układu odpornościowego, leki biologiczne, leki przeciwbólowe, leki przeciwbiegunkowe. Oprócz tego kluczowy jest zestaw działań profilaktycznych, wśród których wymienić można: unikanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych, nie palenie papierosów, nie picie alkoholu, redukcja ekspozycji na stres, zdrowe odżywianie. Chorzy na wrzodziejące zapalenie jelita grubego, w zależności od nasilenia objawów oraz fazy choroby, mogą przyjmować te same środki farmakologiczne, jak wymienione powyżej, przy czym głównym celem jest utrzymywanie remisji bez konieczności użycia GKA – w tym celu używa się preparatów 5-ASA oraz zaleceń dotyczących zdrowej diety i trybu życia.

limfocytowe zapalenie jelita grubego forum